Wieś Bełżec położona jest na terenie Roztocza Wschodniego, niedaleko Tomaszowa Lubelskiego i granicy z Ukrainą. Jej historia sięga początku XVI wieku, kiedy powstała na terenie dawnej wsi Przeworska. Pod koniec wieku wieś przeszła w posiadanie rodu Lipskich, dzięki którym Bełżec w 1607 roku uzyskał prawa miejskie potwierdzone dokumentem wydanym przez króla Zygmunta III Wazy. Niestety już 70 lat później Bełżec w kolejnych dokumentach wymieniany jest znów jako wieś, a utracenie praw miejskich wynikało najprawdopodobniej z bliskiego położenia innego miasta, jakim był Florianów, czyli dzisiejszy Narol.
W 1772 roku Bełżec przejęty został przez Austrię, w 1809 roku wieś przyłączono do Księstwa Warszawskiego, a 6 lat później do kongresowego Królestwa Polskiego. W kolejnych latach w Bełżcu powstała szkoła parafialna, gmina i areszt, rozpoczęła się budowa drogi prowadzącej do Lwowa oraz powstały linie kolejowe do Jarosława, Rawy Ruskiej oraz do Zamościa. Warto dodać, że Bełżec rozwinął się na tyle, żeby pod koniec XIX wieku określać go jako duża wieś, ponadto w okresie międzywojennym znajdowały się w tym miejscu budynki takie jak: gorzelnia, 2 młyny a także 10 sklepów.
Rok 1939 był dla miejscowości czasem walki z wojskami niemieckimi, a pod koniec 1941 roku w Bełżcu powstał obóz zagłady, gdzie wywieziono około pół miliona Żydów z Polski, Galicji, Austrii, Czechosłowacji i Niemiec oraz kilka tysięcy Polaków którzy zostali aresztowani za udzielanie pomocy rodzinom żydowskim oraz za działalność w organizacjach konspiracyjnych. Już rok później Niemcy rozpoczęli niszczenie obozu i zacieranie śladów swoich działań - dementowanie urządzeń, zalesienie terenu, spalenie ciał z masowych grobów. Bełżec został wyzwolony przez oddziały AK przed nadejściem wojsk radzieckich, a na miejscu dawnego obozu zagłady obróconego w gruzy powstało na początku XXI wieku muzeum - Miejsce Pamięci.
