Toruń historia, ciekawostki...

Opis

Obszar dzisiejszego miasta, był dogodnym miejscem  dla osadnictwa. Istniał tam ważny dostęp do rzeki, a tym samym, tak potrzebnej wody.  Najstarsze ślady bytności człowieka datowane są na 11 tys. lat temu. I znajdują się one na lewym brzegu. Następnie,  na obszarze dzisiejszego Starego Miasta, pozostawione zostały i przez to znajdują się ślady osadnictwa wysoko rozwiniętej kultury łużyckiej. Osadnictwo odziaływujące na  późniejszy rozwój Torunia jest datowane na VIII wiek. Na terenie późniejszego zamku krzyżackiego powstała tam osada. W X wieku została ona wzmocniona od strony lądu wałem. Na zachód od niej umiejscowiona była osada podgrodowa. A taki Gród obronny znajdujący się w miejscu dzisiejszego zamku nazywano w dokumentach Postolsko. Spełniał on własne funkcje wojskowo ? administracyjne do XIII wieku.  W wspomnianym wieku, dzisiejszemu miastu, początek , w 1230 roku, dali Krzyżacy. A to dlatego, że przedstawiane terytorium było dla nich punktem wyjścia dla  dokonywania podbojów ziem zamieszkiwanych przez plemiona pruskie. A w konsekwencji tego, również i tworzenia krzyżackiego państwa. Pierwsza wzmianka na temat  Torunia pojawiła się w dokumencie lokacyjnych z 28 grudnia 1233 roku, który wówczas został wystawiony przez mistrza krzyżackiego.  Pierwotnym miejscem lokacji był odcinek prawego brzegu rzeki Wisły. W historii powstawania miasta oraz jego ostatecznym usytuowaniu, duże znaczenie pod tym względem miały warunki topograficzne oraz pogodowe. Dlaczego? Gdyż z powodu częstych powodzi nawiedzających te nisko położone tereny, na przykład już  w roku 1236 przeniesiono miasto w górę rzeki, w miejsce jego obecnego położenia. Z tej przyczyny zamek krzyżacki zaczęto budować na miejscu wcześniejszej osady słowiańskiej. Natomiast nowy obszar miasta, został określony przez odnowiony przywilej chełmiński z 1251 roku. W dniu  13 sierpnia 1264 roku nadano prawa miejskie drugiej osadzie, od wschodu stykającej się ze Starym Miastem. Po szesnastu latach, bo w  1280 roku Toruń stał się członkiem Hanzy. Czyli, bardzo ważnej organizacji handlowej w średniowieczu, w tej części Europy. Przez pewien okres miasto pełniło funkcje sekretarza Hanzy. Zapewniało to znaczące źródło dochodów i impuls do wzrostu oraz jego rozwoju.

W wyniku tego miasto szybko wypełniło się następującymi nowymi budowlami: ratuszem, kościołami i innymi budynkami. W 1365 roku Toruń otrzymał prawo składu.  XIV-XV wiek to pierwszy okres szybkiego rozwoju miasta, tak istotny dla niego . Dzięki temu Toruń stał się znaczącym miastem w Prusach oraz dużym ośrodkiem handlowym, liczącym, aż 20 000 mieszkańców. Kolejne zmiany w mieście miały miejsce 1 lutego 1411 roku, kiedy został zawarty w mieście I pokój toruński. Wtedy to niezadowolenie mieszczan , które było efektem skutków kryzysu, w jakim znalazło się państwo zakonne, skłoniło ono mieszkańców tego państwa zakonnego, ku polskim władzą. Natomiast w 1454 roku wybuchło antykrzyżackie powstanie. Zburzono wówczas krzyżacki zamek.  Był to początek polsko-krzyżackiej wojny trzynastoletniej. Torunianie gruntownie przyczynili się do osłabienia państwa krzyżackiego. W dniu 19 października 1466 roku, zawarto II pokój Toruński, który zakończył toczącą się wojnę trzynastoletnią. W wyniku podjętych postanowień, Toruń wraz z Prusami Królewskimi wszedł w skład państwa Polskiego. W okresie XVI wieku oraz pierwszej połowy XVII wieku nastąpił szybki ? dynamiczny rozwój miasta. Toruń bogacił się na prowadzonym handlu wiślanym, składzie soli i towarów solnych, wielkich dorocznych jarmarkach międzynarodowych, które były ustanowione przywilejem z 1472 roku, Kazimierza Jagiellończyka. Miasto osiągało znaczące zyski ze swojego 360 km? patrymonium. Warto  wymienić, że rozbudowano ratusz. Gotyckie kamienice natomiast przebudowano w duchu renesansu oraz manieryzmu niderlandzkiego. Bogaciły się  rody patrycjuszowskie. Działały również cechy rzemieślnicze, w liczbie ponad 50,  skupiając ponad 700 mistrzów. Powstawały wybitne artystycznie dzieła, wśród których między innymi, znajdowały się,  słynne toruńskie wyroby złotnicze, snycerskie, intarsjowane oraz inne. W dniu 19 lutego 1473 roku przy ulicy świętej  Anny urodził się Mikołaj Kopernik. Kolejną interesującą wiadomością jest to, że w 1500 roku zawieszono także na wieży kościoła świętego Jana,  największy w ówczesnej Polsce dzwon. Poza tym otworzono drugi po krakowskim i najdłuższy w Polsce drewniany most przez Wisłę. W dniu 15 czerwca 1528 roku została otwarta w mieście mennica królewska, zlokalizowana przy ulicy Mostowej. Zastąpiła ona dotychczasową mennicę krzyżacką oraz miejską. W pierwszej połowie XVI wieku rozpowszechniła się w Toruniu reformacja, do której przystąpiła znaczna część mieszczan. W 1557 roku Toruń stał się oficjalnie miastem luterańskim. W 1568 nastąpiło otwarcie Akademickiego Gimnazjum, a w 1594 roku uroczyste podniesienie go do rangi uczelni półwyższej. Niebawem powstało również pierwsze w północnej Polsce muzeum.

W pierwszej połowie XVII wieku, Toruń, jako jedno z kilku największych miast w Rzeczypospolitej Obojga Narodów , zamieszkiwane było przez blisko  18000 mieszkańców. Dodatkowo z racji swej niezależności, którą zawdzięczał królewskim przywilejom i pozycji gospodarczej. Toruń wraz ze swoim patrymonium, mimo że, leżał na obszarze województwa chełmińskiego. Był też jego największym miastem. Dodatkowo wyłączony był z administracji województwa, stanowiąc jednostkę autonomiczną, samorządną. Druga  połowa XVII wieku to czas osłabienia miasta, ze względu na toczące się w jego rejonie wojny. W 1629 roku miasto odparło pierwsze oblężenia Szwedów. Rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych, dzięki czemu Toruń stał się jedną z najpotężniejszych twierdz w Rzeczypospolitej. Jednak kolejne lata nie przyniosły dla miasta pozytywnych wydarzeń. Otóż druga połowa XVII wieku to czas osłabienia miasta ze względu na toczące się w jego rejonie wciąż wojny. W 1629 roku miasto odparło tak jak już była o tym mowa, pierwsze oblężenia Szwedów. W 1658 roku  wojska  króla Jana Kazimierza po szwedzkim oblężeniu odzyskały Toruń. Rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych, dzięki czemu Toruń tak jak było już wspominane, stał się jedną z najpotężniejszych twierdz w Rzeczypospolitej.

Początek XVIII wieku, jak  się to okazało nie był najlepszy. W dniach 24 września ? 9 października 1703 roku podczas oblężenia Torunia, miało miejsce katastrofalne, najdotkliwsze w całej historii bombardowanie miasta przez wojska szwedzkie, dowodzone przez Karola XII. Wówczas spłonęła znaczna część Rynku, ratusz, kościoły, oraz oba barbakany. Następnie w 1708 roku ludność miasta została zdziesiątkowana przez wielką epidemię dżumy. W wyniku czego w ciągu kilku miesięcy zmarło na nią 4 tys. mieszkańców. Miasto już do końca XVIII wieku nie odzyskało posiadanej niegdyś  własnej świetności i nie podniosło się ze zniszczeń spowodowanych wojnami i epidemiami. Jednak na początku XVIII wieku, od 7 października do 22 października 1709 roku przebywał w Toruniu car rosyjski  Piotr I Wielki. Na tle zaostrzających się konfliktów religijnych, 16 lipca 1724 roku, doszło do tzw. tumultu toruńskiego. Który został, zakończony surowym wyrokiem sądu królewskiego i ścięciem protestanckiego burmistrza miasta. A co odbiło się głośnym echem poza granicami kraju, jako tzw. Toruński krwawy sąd. W 1767 roku została jeszcze w Toruniu zawiązana, przez szlachtę ewangelicką konfederacja. Kolejne lata połączyły ściśle miasto, jego losy, z dziejami

I Rzeczypospolitej. Państwo było bardzo osłabione oraz wewnętrznie skłócone. W 1772 roku dokonano pierwszego rozbioru I Rzeczypospolitej. Wspomniany I rozbiór pozostawił jeszcze miasto przy Polsce. Jednak Toruń pozbawiony został ziem, które były jego własnością. I rozbiór sprawił, że prowadzony handel na Wiśle osłab, a to pozbawiło miasto przede wszystkim, głównych dochodów. W 1775 roku   polsko-pruski układ handlowy doprowadza Toruń, w skutek własnych efektów, poprzez wysokie opłaty celne, do coraz większej ruiny gospodarczej. Dlaczego? Gdyż miasto pomimo tego, że znalazło się na terytorium zaboru pruskiego, a dopiero w 1793 roku, to i tak, oddziaływanie polityczne ? gospodarcze pobliskich Prus, przyczyniło się w latach 1772 ? 1793 do jego wyniszczenia. W pierwszej kolejności, poprzez  wprowadzoną blokadę gospodarczą miasta po 1773 roku, a w kolejnej kolejności w następstwie rozbiorów, dokonał się rozpad rynku wiślanego oraz likwidacja dotychczasowych powiązań handlowych. Spowodowało to  wyludnienie miasta i jego upadek gospodarczy. Taki stan rzeczy utrzymywał się w przedziale czasowym od 1793 do 1807 roku. I trwał aż do 1815 roku. Jednak we wspomnianym przedziale czasowym od1808 do 1815 roku, wydarzyło się wiele w mieście. Po pierwsze do miasta napłynęła liczna grupa urzędników pruskich, a także rozlokowano tu garnizon. Toruń uzyskał na początku 1808 roku status miasta municypalnego. Natomiast w latach 1810 ? 1812 Francuzi zaplanowali uczynić z Torunia twierdzę. Z tego powodu miasto otoczono dwunastoma obmurowanymi oraz opalisadowanymi bastionami. Zainstalowane i przez to, posiadane przez opisywane miast, wybudowane nowe umocnienia do obrony Torunia, zostały niebawem we właściwy sposób przetestowane. Otóż nowo powstałe umocnienia, sprawdzono w czasie oblężenia miasta przez wojska rosyjskie. Podczas prowadzonych przygotowań do obrony, zrównano z ziemią przedmieścia, a także  wieś Mokre oraz znajdujący się za Wisłą Podgórz oraz Majdan. Oblężenie przyczyniło się do dalszego spustoszenia miasta. Całkowitemu zniszczeniu uległo 100 domów, a 250 było znacznie uszkodzonych. Tylko 400 nadawało się do zamieszkania. Upad również, doniedawna jeszcze, prosperujący dość pomyślnie, toruński handel zbożem. Ponownie na niewiele przydały się zmiany przynależności państwowej. Prusacy, po powrocie do miasta według postanowień Kongresu Wiedeńskiego w 1815 roku, przyczynili się do rozbudowy nawet umocnień obronnych wokół Torunia. To spowodowało, że Toruń stał się nadgraniczną twierdzą pruską. Przed połową XIX wieku, stan liczby zamieszkującej miasto, mieszczan, ludności, nie osiągną poziomu posiadanego  zaludnienia sprzed spalenia w 1812 roku.  Dodatkowo  utrzymywały się również bardzo niekorzystne warunki dla rozwoju handlu toruńskiego, który miał co szerszy, lokalny zasięg. Toruń w kolejnych latach pozostawał w tyle za sąsiednimi miastami. Oto przykład,  do miasta, bardzo wolno docierały, najważniejsze osiągnięcia cywilizacji technicznej. Gdyż na przykład pierwszą drogę bitą łączącą miasto, na przykład z Grudziądzem wybudowano w  1828 roku, połączenie telegraficzne z Berlinem uruchomiono w 1855 roku. Natomiast w 1859 roku zbudowano miejską gazownię. Z kolei pierwsze kolejowe połączenie z Bydgoszczą, Toruń uzyskał w 1861 roku. Natomiast jeszcze w 1899 roku, ruszyła w mieście elektrownia oraz pierwsza linia tramwaju elektrycznego.  Dla przestrzennego otwarcia się miasta, szczególne znaczenie miała decyzja, według której postanowiono odsunąć od miasta umocnienia forteczne. Dalszym elementem w jego historii pozytywnie odnoszącym się do jego rozwoju, były zwycięstwa i sukcesy militarne. Oczywiście Prus. Państwo to zwyciężyło w wojnie z Francją. W skutek, czego Prusy uzyskały olbrzymie kontrybucje. Które zostały spożytkowane na rozbudowę systemu obronnego złączonych Niemiec. Miało to również wpływ na dzieje Torunia. Dlaczego? Dlatego, że miasto to , uznane było za twierdzę pierwszej klasy. Natomiast w latach  od 1878 do 1892 zbudowany został cały pierścień  nowych zewnętrznych fortyfikacji. A składało się na nie 7 fortów głównych, 6 pośrednich, duża bateria artylerii, a także schrony przeznaczone dla piechoty oraz artylerii na między polach. Dodatkowo znaczenie miasta pod względem strategicznym oraz gospodarczym  wzrosło. Kolejny wzrost odnotować należy po wybudowaniu w 1873 roku, mostu kolejowego na trasie, będącej najlepszym połączeniem kolejowym centralnych Niemiec z Prusami Wschodnimi. W wyniku odsunięcia od miasta, a następnie likwidacji wewnętrznego pasa fortyfikacji, przylegającego bezpośrednio do murów starówki, możliwe się stało zabudowanie opuszczonych przez wojsko terenów. W wyniku tego powstało na tym terenie wiele gmachów wojskowych i publicznych, między innymi kościół garnizonowy (zbudowany w latach 1894-1897), teatr miejski (1903-1904), nowa siedziba banku  (1906), budynek Szkoły Przemysłowej (1907). W 1906 roku włączono do Torunia gminę Mokre, która liczyła w tym czasie ok. 12 tysięcy mieszkańców, głównie polskich robotników, których ściągnęła do Torunia dzięki możliwość uzyskania pracy przy rozbudowie fortyfikacji. Jak wyglądały kolejne objawy następującego rozwoju miasta? Natomiast  w latach 1861 ? 1906 nastąpił  wzrosła liczby mieszkańców Torunia z ok. 14 do ok. 33 tysięcy mieszkańców, a po włączeniu Mokrego do ponad 40 tysięcy mieszkańców. Rozwijać się też zaczął miejscowy przemysł - powstała fabryka maszyn rolniczych, rozwinęły się też fabryki pierników. Kolejnymi wydarzeniami, było nasilenia konfliktu narodowego między Niemcami, a Polakami, do jakiego  doszło na początku XX wieku. . Przyczyniły się do tego działania tak zwanej hakaty oraz ustawa o stowarzyszeniach. W której zakazano używania języka polskiego na otwartych zebraniach publicznych. Tuż przed wybuchem I wojny światowej (1910) miasto liczyło 46 tysięcy mieszkańców, w tym 55-60% Niemców, 38-43% Polaków i około 2% Żydów.

Na skutek przegranej wojny, a także mocy, podpisanych, zawartych  decyzji w wersalskim traktacie, miasto Toruń znalazło się ponownie w granicach II Rzeczypospolitej. W dniu 18 stycznia 1920 roku, wkroczyły do miasta oddziały polskiej Dywizji Pomorskiej. Po dwóch dniach przybył do miasta pierwszy wojewoda pomorski, którym był Stefan Łaszewski. Miasto stało się również stolicą rozległego województwa. Obejmowało ono, przypadłą II Rzeczypospolitej, część dawnych Prus Zachodnich. Administracyjne nowe funkcje przyczyniły się do zmiany charakteru gospodarczego miasta. Toruń z przedwojennej twierdzy przekształcał się w sposób stopniowy w nowoczesny ośrodek administracyjny oraz centrum życia kulturalnego. W latach 1924 ? 1936 dokonano modernizacji istniejących połączeń komunikacyjnych. A także  rozpoczęto budowę nowego centrum, a to wszystko za okresu prezydentury Antoniego Bolta.      W 1934 roku miasto  Toruń otrzymał nowoczesny most drogowy, który  łączył  miasto z Podgórzem. Liczba mieszkańców natomiast miasta wzrosła w latach 1920-1939 z 37 do 79 tysięcy. Rozwijał się również przemysł, jak i tez działały ciągle fabryki pierników. W 1932 roku uruchomiono największy zakład przemysłowy Torunia - Belgijsko-Polskie Zakłady Chemiczne "Polchem" SA. Bardzo ważną rolę odgrywał w życiu kulturalnym miasta teatr, w którym w latach 1920-1939 wystawiono łącznie ok. 700 sztuk. Zapoczątkowany okres rozwoju miasta Toruń niestety został zahamowany wydarzeniami związanymi z atakiem III Rzeszy na II Rzeczpospolitą.  7 września 1939 roku do miasta wkroczyły oddziały Wehrmachtu. 16 i 17 października 1939 roku niemieckie władze policyjne dokonały pierwszych, masowych aresztowań wśród ludności polskiej. Głównie  inteligencji i kadry urzędniczej. Byli oni kierowani przez Niemieckich oprawców do Fortu VII. Który był w tamtym czasie, centralnym więzieniem dla Polaków z miasta oraz okolic. Niemcy uwięzili łącznie blisko  1200 osób. Spośród nich w okresie 28 X - 6 XII 1939 roku rozstrzelali w lesie Barbarka około 500 osób. Do marca 1941 roku wysiedlono z Torunia około 5000 Polaków. Na jesieni 1939 roku, Niemcy wywieźli do Łodzi ostatnią grupę Żydów toruńskich. Pozostałych w mieście Polaków władze niemieckie zmuszały do przyjęcia niemieckiej listy narodowej. Żywioł niemiecki został też wzmocniony przesiedleńcami

z Europy Wschodniej i terenów Rzeszy - ogółem osiedlono w Toruniu do końca 1944 roku około 16 tysięcy Niemców.  Kiedy przebieg toczącej się wojny uległ zmianie, armia Niemiecka zaczęła przegrywać na wschodzie oraz zachodzie. W konsekwencji tego, wojska niemieckie zostały wyparte z miasta, a ich miejsce zajęła Armia Czerwona. Po jej wkroczeniu  do Torunia Rosjanie związani z białą emigracją stali się grupą szczególnie narażoną na prześladowania. Według M. Golona z Torunia wywieziono ok. 30 Rosjan i Ukraińców, co stanowiło blisko 1/3 wszystkich wywózek Rosjan z Pomorza. Ten sam autor stwierdza, że jest prawdopodobnym powrót części wywiezionych z łagrów, jednak brak danych statystycznych, uniemożliwia ustalenie dalszych losów deportowanych[. Wśród wywiezionych, którzy zostali wywiezieni do obozu i nie wrócili do Torunia, był proboszcz parafii prawosławnej ks. Wiaczesław Rafalski (służący następnie w Warszawie) oraz jego córka Natalia. W dokumencie toruńskiego Urzędu Bezpieczeństwa zawarto, zapisano 11 nazwisk Rosjan z Torunia, których uznano za nielojalnych wobec władzy radzieckiej oraz nowych władz Polski, oficjalnie na podstawie analizy ich zachowania w czasie II wojny światowej. Zdaniem M. Golona podstawą do takiej oceny niektórych osób mógł być jednak fakt ich pozostania na emigracji w Polsce w okresie międzywojennym oraz prowadzona w tym czasie działalność. Dokumenty UB potwierdzają również, to że po wojnie mniejszość rosyjska pozostawała w pozytywnych stosunkach z Polakami.. A lata powojenne dla  miasta pod względem społecznym, nie były korzystne. Degradacja do rangi ośrodka powiatowego, przeniesienie licznych instytucji o zasięgu regionalnym do Bydgoszczy, zahamowały zarówno rozwój ekonomiczny, jak i kulturalny miasta. Tym niemniej dokonywał się w tej dziedzinie powolny, ale ważny postęp. W roku 1947 uruchomiono Toruńskie Zakłady Przemysłu Odzieżowego (obecnie "Torpo"), w roku następnym - Pomorskie Zakłady Wytwórcze Aparatury Niskiego Napięcia (obecnie "Apator"), a w latach 1950-1955 rozbudowywano i modernizowano istniejące już zakłady ("Polchem") oraz otwierano nowe (m.in. w 1951 r. otwarto Toruńskie Zakłady Materiałów Opatrunkowych). Przełom w tej dziedzinie nastąpił po 1960 roku. Na mocy decyzji władz centralnych zlokalizowano w Toruniu dwa wielkie zakłady przemysłowe - Zakłady Włókien Chemicznych "Elana" (uruchomione w 1964 r.) i Toruńską Przędzalnię Czesankową "Merinotex" (1965). Rozwój przemysłu w latach sześćdziesiątych spowodował masowy napływ ludności z okolicy. Tylko w "Elanie" i "Merinotexie" zatrudnionych było w 1975 roku łącznie ok. 10 tysięcy pracowników.

Natomiast rozwój przemysłu spowodował przyspieszony wzrost demograficzny Torunia. Jeszcze w 1946 roku miasto liczyło zaledwie 68 tysięcy mieszkańców, w 1960 roku. - 105 tysięcy, a obecnie już ponad 210 tysięcy. Napływ ludności wymusił też rozwój przestrzenny miasta. Spośród inwestycji budowlanych niewątpliwie największą była budowa osiedla "Rubinkowo", na którym mieszka obecnie około połowy mieszkańców miasta. Rozwijający się ośrodek otrzymał też nowy szpital (1971), elektrociepłownię, ujęcie wody pitnej na Drwęcy. Rozbudowano też sieć komunikacyjną (trasa przelotowa z Bydgoszczy do Gdańska, nowa linia tramwajowa Merinotex-Elana).

W 1975 roku, na skutek reformy administracyjnej kraju, Toruń ponownie stał się siedzibą władz wojewódzkich. Sytuacja ta jednak jedynie w niewielkim stopniu wpłynęła na dalszy rozwój miasta. Znacznie ważniejsze z tego punktu widzenia wydają się przemiany polityczne, które dokonały się w kraju po 1989 roku.  W wyniku reformy samorządu terytorialnego władze miasta uzyskały rzeczywisty wpływ na dalszy rozwój Torunia. W 1992 roku  Toruń stał się też, na mocy decyzji papieża Jana Pawła II, siedzibą biskupstwa. W latach dziewięćdziesiątych miasto zaczęło odzyskiwać rangę poważnego ośrodka kulturalnego - okrzepły odbywające się w Toruniu międzynarodowe festiwale teatralne i filmowe, wzrosła natomiast  rola Torunia na mapie turystycznej kraju i Europy. Swego rodzaju ukoronowaniem działań władz miejskich w tej dziedzinie jest fakt wpisania Torunia do rejestru Światowego Dziedzictwa Kultury w grudniu 1997 roku.

W roku 1999 weszła w życie kolejna reforma administracyjna kraju. Z dotychczasowych 49 województw utworzono 16, a Toruń i województwo toruńskie, wraz z bydgoskim i włocławskim, wszedł w skład województwa kujawsko-pomorskiego. W nowym układzie administracyjnym Toruń stał się jedną z dwóch stolic regionu, a swoją siedzibę mają tu władze samorządu województwa. Siedziba władz wojewódzkich administracji państwowej znajduje się w Bydgoszczy.

7 czerwca 1999 roku miało miejsce jedno z najważniejszych wydarzeń w historii miasta ? Toruń gościł Ojca Świętego Jana Pawła II- który na toruńskim Uniwersytecie spotkał się z rektorami wszystkich polskich uczelni oraz uczestniczył w odprawionym na toruńskim lotnisku nabożeństwie dla ponad 380 tysięcy wiernych.

Miasto posiada dobrą bazę hotelową oraz noclegową. Wybierając noclegi w Toruniu możemy znaleźć takie nocleg w hotelach, pensjonatach, willach, kwaterach prywatnych czy apartamentach. 

Toruń ciekawostki

Kto założył miasto Toruń? 

Dokument lokacyjny dla Torunia został wystawiony 28 grudnia 1233 r. przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Hermana von Salza i preceptora na Słowiańszczyznę i Prusy Hermana Balka. Toruń został zatem założony przez Krzyżaków i podlegał ich zarządowi aż do 1454 r. 

Z czego jest znany Toruń?

Toruń to miejsce urodzenia Mikołaja Kopernika oraz miasto słynące ze swoich pierników. . Toruń to świetne miejsce na weekendowy wypad. Najczęściej kojarzymy Toruń z piernikami. Receptury toruńskich pierników sięgają 700 lat tradycji. Ich tajnym składnikiem jest podobno wykwintny miód pochodzący z nektaru z nadwiślańskich kwiatów.

Co ciekawego można zobaczyć w Toruniu?

• Stare Miasto
• Ruiny Zamku Krzyżackiego
• Krzywa Wieża w Toruniu
• Dom Mikołaja Kopernika
• Nowe Miasto
• Planetarium
• Muzeum Piernika
• Toruńskie forty
• Fontanna Cosmopolis

Dlaczego warto jechać do Torunia?

To najlepiej zachowane, pod względem liczby zabytków, średniowieczne miasto. Do dziś dnia przetrwało wiele średniowiecznych budowli, które należą do najlepiej zachowanych zespołów gotyckiej architektury mieszkalnej w Europie Północnej.

Niewidzialny most w Toruniu

W XIII wieku pod Mostem Paulińskim przepływał strumień- Podstolec. Po latach został zasypany, konstrukcję mostu wykorzystano jako bazę do piwnic dla nowych kamienic.

Osiołek z Torunia

Figura na ul. Żeglarskiej osła nawiązuje do stosowanych w dawnym Toruniu kar za drobne i cięższe przewinienia, wymierzanych tutaj. Od XV do XIX w. w miejscu obecnego pomnika Mikołaja Kopernika stał tradycyjny pręgierz w formie słupa, przy którym wykonywano kary : chłostano i obcinano członki. Natomiast w XVII-XVIII w od strony ul. Żeglarskiej stał drewniany osioł z wyostrzonym grzbietem pokrytym blachą. Sadzano na nim krnąbrnych żołnierzy toruńskich, którym dodatkowo przywiązywano do nóg ciężarki ołowiane. Pokuta była podwójna: skazany był narażony na pośmiewisko gawiedzi, a ostry grzbiet pręgierza wbijał mu się w siedzenie. Oryginalny osioł stał w tym miejscu do 1797 r.

Astronomiczny zegar w Toruniu

Słynny XV-wieczny astronomiczny zegar Hansa Düringera mierzy 13 m wysokości. Oprócz godzin wskazuje dni, tygodnie, daty świąt ruchomych i fazy księżyca. Legenda mówi, że zegar tak zachwycił Radę Miejską, że kazała ona oślepić mistrza, aby ten nie mógł wykonać duplikatu. Düringer podobno w akcie zemsty uszkodził mechanizm, po czym rzucić się z wieży zegarowej.

Miasto nietoperzy?

Nie każdy wie ze w Toruniu znajduje się dużo nietoperzy. Podobno żyje tu ok  400-600 nocków i mopków, które są objęte ochroną. Ich obecność jest w pełni uzasadniona z racji bliskiego sąsiedztwa Wisły, nad którą fruwają chmary komarów.

Obraz Mateusz_foto z Pixabay