Stara Synagoga. Filia Muzeum Regionalnego w Pińczowie

Stara Synagoga w Pińczowie

Synagoga Stara w Pińczowie to jedyny tak dobrze zachowany ślad po pińczowskich Żydach, którzy licznie zamieszkiwali to miasto. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z XVI wieku, ale Żydzi żyli tutaj już wcześniej.

Dawni właściciele miasta - Oleśniccy, Myszkowscy oraz Wielopolscy zapewniali ludności żydowskiej tolerancję religijną, bezpieczeństwo i możliwość prowadzenia działalności gospodarczej.

W roku 1594 roku ordynat Zygmunt Myszkowski nadał Żydom przywilej gospodarczy, który został poszerzony przez Stanisława Kazimierza Myszkowskiego.

To doprowadziło do rozkwitu miasta.

Tutejsi Żydzi zajmowali się handlem z następującymi miastami: Krakowem, miejscowościami Małopolski, a także z Gdańskiem, Lipskiem czy Wiedniem.

Żydzi zakładali też szkoły, kirkuty i świątynie.

Zdarzało się, że Pińczów był najludniejszym miastem województwa oraz jednym z największych skupisk ludności żydowskiej w Rzeczpospolitej.

W roku 1748 w Pińczowie były trzy synagogi, w tym jedna drewniana.

Do II wojny światowej dotrwały obie murowane.

Młodszą przy ulicy Krakowskiej rozebrano, a tą starszą przy ulicy Klasztornej postanowiono uratować.

Jest to dzisiejsza Synagoga Stara udostępniona dla turystów w ramach Muzeum Regionalnego w Pińczowie.

Synagoga Stara to zabytkowy, surowy z zewnątrz budynek, z kamiennymi przyporami i skromną attyką.

Bożnica składa się z kilku pomieszczeń.

Do sali głównej zw. męską przylega przedsionek z wydzieloną salką kahalną.

Na piętrze z osobnym wejściem znajduje się pomieszczenie dla kobiet.