Stary Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej w Zakopanem

Jeden z najbardziej znaczących zabytków w Zakopanem to kościół, którego najstarsza część na północy została wzniesiona w 1847 roku przez lokalnych cieśli pod nadzorem Sebastiana Gąsienicy. Odznacza się on nietypową orientacją – zamiast wschód-zachód, jak w przypadku większości budowli sakralnych, wejście skierowane jest od południa, na wzór okolicznych chałup góralskich.

Choć niektóre źródła przypisują budowę kościoła pierwszemu zakopiańskiemu proboszczowi, Józefowi Stolarczykowi, to w rzeczywistości budynek był już ukończony, gdy ten przybył w listopadzie 1847 roku. Pierwsza msza została odprawiona 6 stycznia 1848 roku. Obecny kształt kościoła to efekt rozbudowy z lat 1850-51, już pod nadzorem Stolarczyka, kiedy to dobudowano część południową z wieżą oraz otaczające budynki.

Wnętrze kościoła, choć skromne i jednonawowe, zawiera elementy zdobnicze pochodzące z okresu proboszctwa księdza Stolarczyka. Wewnątrz znajdują się trzy ołtarze – główny i dwa boczne, wykonane przez Wojciecha Kułach-Wawrzyńcoka z Gliczarowa. Pierwotnie kościół był poświęcony św. Klemensowi, ale przed II wojną światową zmieniono wezwanie na Matkę Boską Częstochowską.

W kościele można podziwiać unikalny obraz św. Pawła, wykonany przez anonimowego artystę w niemal komiksowym stylu, umieszczony naprzeciw ambony. Znajdują się tu również XIX-wieczne feretrony i oleodruki świętych, a także nowoczesne antepedia autorstwa Karola Kłosowskiego i Marii Bujakowej oraz stacje Męki Pańskiej malowane na szkle przez Ewelinę Pęksową