Kościół Parafialny p.w. Św. Andrzeja Apostoła w Szaflarach

Kościół Parafialny p.w. Św. Andrzeja Apostoła w Szaflarach

Kościół św. Andrzeja Apostoła w Szaflarach, zlokalizowany w województwie małopolskim, powiecie nowotarskim, w gminie Szaflary, to murowana świątynia o bogatej historii. Budowa kościoła rozpoczęła się w 1799 roku z inicjatywy księdza Szymona Zamojskiego, a zakończyła się w 1810 roku. Uroczysta konsekracja miała miejsce 3 sierpnia 1823 roku, a dokonał jej biskup tarnowski Grzegorz Ziegler. Świątynia została wzniesiona z kamienia i cegły, w technice murarskiej.

W 1885 roku do zachodniej części nawy dobudowano wieżę, która została zwieńczona dzwonem „Maurycy” z 1903 roku, ufundowanym przez proboszcza Maurycego Rottermunda. Kolejne zmiany w architekturze kościoła miały miejsce w latach 1907-1909, kiedy to do nawy dobudowano dwie boczne kaplice – Matki Boskiej Szaflarskiej oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Wnętrze kościoła zostało wzbogacone o nowe elementy w latach 1999-2000, kiedy to wykonano nową polichromię autorstwa Teresy i Piotra Moskalów. Na wieży kościoła, obok dzwonu „Maurycy”, zawieszono dwa nowe dzwony – „Andrzej i Paweł” oraz „Królowa Podhala”, które zostały poświęcone przez biskupa Karola Wojtyłę w 1964 roku.

Kościół św. Andrzeja Apostoła w Szaflarach to przykład świątyni wzniesionej w popularnym w monarchii austro-węgierskiej układzie przestrzennym typu Musterkirchen II, zaprojektowanej na 1000 osób. Budowa tej świątyni zapoczątkowała okres wznoszenia dużych murowanych kościołów na Podhalu, co znalazło kontynuację w takich miejscach jak Chochołów czy Zakopane.

Ostatnia konserwacja kościoła wraz z jego wyposażeniem miała miejsce na przełomie XX i XXI wieku, co przyczyniło się do zachowania tego cennego zabytku w dobrym stanie.