Koncert symfoniczny online

Joseph HAYDN Symfonia
nr 102 B-dur Hob. I/102

Wolfgang Amadeus MOZART
IV Koncert skrzypcowy D-dur KV 218
Johannes
BRAHMS Wariacje na temat Haydna op. 56a

Symfonia nr 102 B-dur Josepha Haydna to dziesiąta z 12 symfonii
londyńskich skomponowanych przez Haydna w 1794. Podobno na jej premierze z
sufitu spadł żyrandol, a publiczność nie uciekła, tylko rzuciła się na scenę,
aby lepiej widzieć Haydna. Dzieło często jest postrzegane jako najlepsza
symfonia kompozytora spośród innych tego gatunku.

IV Koncert D-dur (1775) ?jeden z pięciu koncertów na skrzypce i orkiestrę
napisanych przez młodego Mozarta w Salzburgu. Uznawany jest za najbardziej
roziskrzony w całym cyklu i najczęściej wybierany przez ambitnych skrzypków, pragnących
pochwalić się techniką i talentem. Dzieło o zmysłowym brzmieniu, ale okraszone
typowym dla Mozarta polotem i dowcipem. W części drugiej słychać liryczny śpiew
skrzypiec, jednak następna część przynosi kilka żartobliwych motywów ? taneczne
ludowe tematy gigue i gawota. Autograf partytury jest obecnie przechowywany w
Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie. Solistą koncertu jest doskonale nam znany
Piotr Pławner, który wraz ze swoim równie słynnym bratem, często gości w
Kielcach.

Wariacje na temat Haydna to jedno z najpopularniejszych dzieł Johannesa
Brahmsa, a sam twórca określał je jako swoje ulubione. W skład utworu, oprócz Chorale
św. Antoniego, wchodzi 8 wariacji i finał.

Przyjaciel
Brahmsa, bibliotekarz Wiedeńskiego
Towarzystwa Filharmonicznego, pokazał mu transkrypcję utworu przypisywanego
Haydnowi zatytułowanego Divertimento nr 1 . Część druga nosiła tytuł ?Chorał
św. Antoniego? i to właśnie ta część stanowi w całości temat, na którym
opierają się wariacje.

PIOTR PŁAWNER

Laureat
Pierwszej Nagrody X Międzynarodowego Konkursu im. Henryka Wieniawskiego,
członek kwintetu fortepianowego I
Salonisti, pedagog.

Na
skrzypcach gra od 6 roku życia. Ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii
Muzycznej w Łodzi pod kierunkiem Zenona Płoszaja, a następnie dzięki stypendium
Fundacji im. Henryka Szerynga, kontynuował studia w klasie mistrzowskiej
skrzypiec Igora Ozima w Bernie w Szwajcarii. Jest założycielem kwartetu Subito Ensemble, grającego polską muzykę
kameralną, a od 2006 roku pierwszym skrzypkiem szwajcarskiego kwintetu
fortepianowego I Salonisti. Dokonał licznych nagrań radiowych,
telewizyjnych i płytowych. Uhonorowany został Fryderykiem 2005 i 2009, jego
płyta z utworami kameralnymi K. Szymanowskiego została ?Płytą Roku 1998?, zaś
za płytę z koncertami skrzypcowymi Szymanowskiego i Karłowicza otrzymał nagrodę
?The Strad Selection?, 2007.

Pracuje
również jako pedagog, uczy w Konserwatorium Krakowskim im. Witolda
Lutosławskiego], jest także wykładowcą w Katedrze Instrumentów Smyczkowych
Wydziału Wokalno-Instrumentalnego Akademii Muzycznej w Katowicach.

Gra
na instrumencie T. Balestrieri z 1769 r.

WOJCIECH
MICHNIEWSKI

Jest absolwentemPaństwowej Wyższej Szkoły Muzycznej
w Warszawie
? studiował teorię muzyki, dyrygenturę pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego oraz kompozycję u Andrzeja Dobrowolskiego. W latach 70. wraz z Krzysztofem Knittlem i Elżbietą Sikorą utworzył grupę kompozytorską KEW. Jego utwór Szeptet
na 6 głosów żeńskich i kulturystę zdobył w 1975 nagrodę
włoskiego Radia i Telewizji Premio RAI. Współpracował z Filharmonią Narodową jako etatowy dyrygent; z Warszawską Operą Kameralną jako kierownik muzyczny sceny
współczesnej; z Polską Orkiestrą Kameralną jako stały dyrygent gościnny, mając
swój istotny udział w przekształceniu jej w Sinfonię Varsowię; był dyrektorem
artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi Filharmonii Poznańskiej jako jej dyrektor naczelny
i artystyczny. Po 1991, mimo iż otrzymuje propozycje stałej
współpracy, dyryguje wyłącznie gościnnie. Jest laureatem m.in.
I nagrody Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Guido
Cantellego w mediolańskim Teatro alla Scala oraz brązowego medalu
Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Ernesta Ansermeta w Genewie.
W 1975 otrzymał Orfeusza ? nagrodę
krytyki muzycznej za najlepsze wykonanie polskiego utworu na Warszawskiej Jesieni, w 1987 ? nagrodę krytyki
na Musikbiennale Berlin. Jego nagrania były nominowane i dwukrotnie
uhonorowane Fryderykami. Brał udział w wielu międzynarodowych festiwalach
muzycznych.