Jeżów Sudecki
Jeżów Sudecki to wieś położona tuż obok Jeleniej Góry, na pograniczu Gór Kaczawskich i Kotliny Jeleniogórskiej.
Jest to jedna najstarszych wsi w okolicy, a jej historia może sięgać nawet połowy XIII wieku.
Wiadomo, że osada wiele razy zmieniała swoją nazwę - najstarszą z nich była pochodząca z 1299 roku nazwa Gronow, następnymi były Grunow, Grunowe, Grunaw, Grunau, Alt-, Neu-Grunau, Grunau bei Hirschberg, Grunów, Gronów, Gronowice i dopiero od 1946 roku Jeżów Sudecki.
Historia Jeżowa Sudeckiego nie jest dobrze znana, a najstarsze dokumenty przytaczają tylko krótkie wzmianki na temat dziejów osady.
Dokumenty wskazują na silne powiązania wsi z Jelenią Górą - w 1299 roku mieszkańców wsi Gronow zobowiązani są do korzystania z młyna w Jeleniej Górze, w I połowie XIV wieku wieś wchodziła w lenno zamkowe tegoż miasta, w 1355 roku wieś wymieniona jest jako jedyna wchodząca w obręb okręgu sądowego Jeleniej Góry, a po 1504 roku rada miejska nabyła Gronow.
Zachowały się również dokumenty mówiące o rozwoju wsi, do którego przyczyniło się powstanie kopalni złota w XV wieku i płuczkarni złota na początku kolejnego stulecia.
Złoto i srebro wydobywano przez cały XVI wiek, jednak prawdopodobnie stało się to nieopłacalne, gdyż w 1569 kopalnia została sprzedana i 25 lat później zamknięta, a definitywny koniec górnictwa nastąpił w trakcie wojny 30-letniej.
W XVIII wieku powstała dolna część wsi nazywana Jeżowem Nowym, co przyspieszyło rozwój wsi, która była wtedy już osadą rolniczą oraz ośrodkiem tkactwa.
Burzliwy fragment historii Jeżowa przypadł na przełom XVIII i XIX wieku, kiedy chłopi zbuntowali się przeciwko wysokiemu wymiarowi pańszczyzny i choć wieś została spacyfikowana przez wojsko, to mieszkańcy zapewnili sobie zmniejszoną pańszczyznę.
Spokój wsi zaburzył również okres wojen napoleońskich, a w 1813 roku miejsce miała potyczka Kozaków z ułanami saskimi, na pamiątkę czego dziś zobaczyć można krzyż kozacki.
W II połowie XIX wieku zaczęła wzrastać popularność Jeżowa jako wsi turystycznej i letniskowej, na wskutek czego 1889 roku powstała wspólna ze Strupicami sekcja turystyczna.
Na początku ubiegłego wieku atrakcją była gospoda Schweizerei znana z produkcji własnych trunków, w tym samym czasie działały również 3 lub 4 inne gospody, niektóre z miejscami noclegowymi.
W 1906 roku powstało połączenie kolejowe z Jeleniej Góry do Lwówka Śląskiego, a w okresie międzywojennym istniało już 7 gospód.
Jeżów Sudecki stał się znany w Europie po 1924 roku, kiedy założona została Szkoła Szybowcowa z hangarami i pomieszczeniami mieszkalnymi, niedługo później ruszyła produkcja szybowców szkolnych i wyczynowych.
Szkoła wykorzystywała fantastyczne warunki naturalne, jakimi były silne prądy wznoszące i łatwy dojazd na szczyt.
Szkoła istniała aż do 1950 roku, i choć starty przeniesiono do Jeleniej Góry, to również Polacy potrafili docenić warunki panujące w Jeżowie, dzięki czemu szybowce były dalej produkowane do 1979 roku.
Obecnie lotnisko na Szybowisku służy Aeroklubowi Jeleniogórskiemu i Centralnemu Ośrodkowi Lotniczemu ZHP.
