Krosno - miasto na prawach powiatu, położone w województwie podkarpackim. Krosno tworzą miasto Krosno oraz gminy powiatu ziemskiego: gmina Chorkówka, gmina Jedlicze, gmina Korczyna, gmina Krościenko Wyżne, gmina Miejsce Piastowe i gmina Wojaszówka.
Pierwsza wzmianka o Krośnie pochodzi z 1282 r., z dokumentów księcia krakowskiego Leszka Czarnego. Do rozwoju osady przyczyniło się korzystne położenie przy szlaku handlowym z Małopolski na Ruś i Węgry. Na przełomie XII i XIV wieku wschodnia część ziemi krośnieńskiej prawdopodobnie należała do Rusi Halickiej. Przemawia za tym brak Krosna w dokumentach Władysława I Łokietka. Sytuacja zmieniła się w latach 1340-1349, po przyłączeniu się Rusi Halickiej do Polski. W połowie XIV wieku Krosno otrzymało prawa miejskie na prawie magdeburskim. Król Kazimierz Wielki nadał miastu tytuł królewskiego wolnego miasta oraz własny herb w 1367 roku. Na przełomie XV-XVI wieku Krosno stało się ważnym ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym. W 1569 r. Krosno otrzymało przywilej de non tolerandis Judeais. Postępom reformacji miało zaradzić sprowadzenie w 1614 r. jezuitów, którzy założyli kolegium. Pograniczną krainę trapiły najazdy tatarskie. Plagą tamtych czasów było także zbójnictwo na traktach handlowych. Walkom zbrojnym towarzyszyły zarazy i pożary, jeden z największych strawił miasto w 1638 roku. W 1655 roku Krosno zostało złupione i znacznie zniszczone przez Szwedów. Z kolei w 1657 roku odparło najazd wojsk siedmiogrodzkich księcia Rakoczego. Podczas wojny północnej, w latach 1702–1709, ziemia krośnieńska znów stała się terenem zmagań pomiędzy wojskami szwedzkimi, wspierającymi króla Stanisława Leszczyńskiego, a armią saską i wojskami zwolenników saskich Wettynów. Po półwieczu względnego spokoju i odbudowy w latach 1769–1772 konfederaci barscy walczyli tu ponownie z wojskami rosyjskimi Katarzyny II. Odziały konfederackie utrzymały się w Krośnie aż do wejścia wojsk austriackich w maju 1772 roku, wcielających w życie postanowienia porozumień rozbiorowych.
Sytuacja gospodarcza i społeczna zaczęła się zmieniać dopiero od połowy XIX wieku na co wpłynęło korzystnie zniesienie pańszczyzny. Krosno zaczął ponownie się rozwijać po odkryciu i eksploatacji złóż ropy naftowej. Tytus Trzecieski i Karol Klobassa założyli pierwszą na świecie spółkę poszukiwania i wydobywania ropy. Ignacy Łukasiewicz założył wkrótce kopalnię i rozpoczął budowę jednej z pierwszych na skalę światową destylarni oleju skalnego. Krosno i pobliska Bóbrka stały się kolebką przemysłu naftowego. W ślad za tym w 1905 roku uruchomiono Zakłady Rafinerii Ropy Naftowej. W 1884 roku dotarła do miasta kolej żelazna.
Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 r. z Krosna do Krakowa wyruszyła 200-osobowa kampania strzelecka. Już we wrześniu na ziemię krośnieńską wkroczyła armia rosyjska, w samym mieście stacjonował sztab 8. Armii gen. Brusiłowa. Krosno przechodziło jeszcze kilka razy z rąk do rąk walczących armii, zanim wiosną 1915 r. linia rosyjska została przełamana, a front przeniósł się daleko na wschód. Jesienią 1918 roku Krosno znalazło się w granicach odrodzonej Rzeczypospolitej. W latach powojennych najważniejsza stała sie odbudowa gospodarki, powstało wiele nowych przedsiębiorstw przemysłu szklarskiego, elektrochemicznego i gumowego, uruchomiono wydobycie gazu ziemnego. W latach 30 XX wieku Krosno znalazło się w Centrum Okręgu Przemysłowego, w powiecie rozwijał się przemysł naftowy.
Stabilną sytuacją przerwała II Wojna Światowa. We wrześniu 1939 roku Krosno zajęły wojska niemieckie. Okupanci zaczęli wprowadzać nową administrację i politykę. W październiku powiat krośnieński włączono do Generalnego Gubernatorstwa. Gestapo przeprowadzało aresztowania początkowo głównie wśród inteligencji oraz działaczy politycznych i społecznych. W odpowiedzi Polacy zaczęli organizować struktury konspiracyjne. W wyniku II Wojny Światowej Krosno poniosło ogromne straty. Okupanci zniszczyli większość zakładów przemysłowych, wywożąc cenne urządzenia i burząc budynki. Wyjątkowo duże były straty w ludziach. Wielu mieszkańców miast zginęło w obozach koncentracyjnych, w czasie pojedynczych łapanek, masowych egzekucji, a także walce zbrojnej. Tuż po zakończeniu II Wojny Światowej przystąpiono do odbudowy. Najpierw uruchomiono kopalnie ropy naftowej. Kolejny postęp gospodarczy miasta nastąpił w latach 50 i 60 XX wieku. Powstało wiele nowych zakładów pracy, szkoły średnie, placówki kulturalne i obiekty publiczne. W 1975 roku Krosno stało się stolicą utworzonego województwa krośnieńskiego, istniejącego do 1998 roku. Obecnie miasto jest tzw. powiatem grodzkim i ośrodkiem powiatu w województwie podkarpackim.
Atrakcje:
*Rynek Starego Miasta,
*Krośnieńskie Podcienia,
*Studnia i makieta miasta,
*Kościół Farny w Krośnie,
*Wieża Farna w Krośnie,
*Muzeum Rzemiosła,
*Muzeum Podkarpackie w Krośnie,
*Centrum Dziedzictwa Szkła,
*Kościół oo. Franciszkanów i Kaplica Oświęcimów,
*Towarzystwo Zaliczkowe i Ignacy Łukasiewicz,
*Kościół oo. Kapucynów,
*Etnocentrum Ziemi Krośnieńskiej,
*Cmentarz Żydowski i Krośnie,
*Kościół św. Wojciecha w Krośnie.
